کرامات شیخ صدوق قبل تولد و بعد از مرگ
کرامات شیخ صدوق قبل تولد و بعد از مرگ
علمای بزرگ شیعه خود دارای فضائل و مناقبی بودند که پاک و بی‌آلایش زندگی کردند و درس پاک زندگی کردن را به ما آموختند. که یکی از این ستارگان درخشان را می‌توان رئیس المحدثین «محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی» مشهور به "شیخ صدوق" که در علم رجال و حدیث شناسی مردی بی نظیر بوده نام برد، که در سال 311 هجری در شهر مقدس قم متولد شد.
شیخ طوسی(ره) میگوید: «صدوق آبروی شیعه و مذهب اهل بیت (علیهم السلام)
بود. علما و فقهای شیعه در سال 355(ه ق) شاگردی او را میکردند در حالی که
او در سنین جوانی بود. صدوق(ره) هفتاد واندی عمر کرد و با نوشتن کتابهای
بسیار به تشیع و اسلام عزت بخشید.
اما از شاخصه‌های بارز و کرامات در زندگی شیخ صدوق می‌توان به چند مورد اشاره کرد:
1ـ تولد شیخ صدوق به دعای امام زمان (عج الله تعالی فرجه)
عمر با برکت علی بن باویه پدر شیخ صدوق از پنجاه می‌گذشت و هنوز فرزندی نداشت و بسیار دوست می‌داشت که خداوند به او فرزند صالحی عنایت کند، از این رو به حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) متوسل شده طی نامه ای به وسیله حسین بن روح که یکی از نمایندگان خاص امام زمان بود تقاضای دعا کرد
تا آن حضرت از خداوند، فرزند صالحی برای او بخواهد. ولی عصر (عج) دعا کرده و
برای ابن بابویه نوشتند: «برای تو از خداوند خواستیم دو پسر روزیت شود که
اهل خیر و برکت باشند.»
پس از دعای امام زمان بود که ابن بابویه صاحب فرزندی شد که نامش را محمد
نامید و بعدها عالمی بزرگ و فقیه ای نام آور شد. او همان شیخ صدوق است.
شیخ صدوق نیز، جریان ولادت خود را که با تقاضاى کتبى پدرش از محضر امام
زمان عجل الله تعالى فرجه و دعاى آن حضرت بوده، به صورت حدیث آورده و
مىافزاید:
«در مورد خواسته تو، برایت دعا کردیم.و در آینده نزدیک دو فرزند پسر پر خیر
وبرکت نصیب تو خواهد گردید.» پس از مدّتى، خداوند (عزّوجلّ) به دعاى
حضرتش، دو فرزند به وى عطا نمود.که هردو فرزند از اساطین تاریخ شیعى بودند.
یکى از آن دو فرزند، شیخ صدوق بود که طلایه دار مکتب تشیع بود. و دیگرى
برادر شیخ صدوق- حسین بن على- که وى نیز از فقهاى امامیه و استاد سید مرتضى
و برادرش سید رضى موسوى بوده است. [1]
2ـ کتاب من "لایحضره الفقیه" صدوق از منابع چهارگانه کتب اصلی فقه شیعه
فقه شیعه بر چهار کتاب استوار است که در اصطلاح، کتب اربعه و مصنفان آنها «محمودون ثلاث» یعنی «سه محمد» خوانده می‌شوند که عبارتند از:
الف: الکافی. از ابوجعفر محمد بن یعقوب کلینی می‌باشد. کتاب کافی بیش از 16 هزار روایت دارد.
ب: من لا یحضره الفقیه. از ابوجعفر محمد بن علی بن حسین بن بابویه قمی
معروف به شیخ صدوق می‌باشد. شیخ صدوق در این کتاب حدود 6 هزار روایت نقل
کرده که عموماً درباره مباحث فقهی و احکام شرعی است.
ج و د: تهذیب الاحکام و الاستبصار تصنیف ابوجعفر محمد بن الحسن الطوسی است.
بنابراین شیخ صدوق، یکی از ارکان فقه شیعه به شمار می رود. او با سفرهای
زیاد در بلاد اسلامی و تألیفات بسیار ـ که بعضی، تعداد آنها را 300 عنوان
نوشته اند
و با ارتباط با امرا و رجال و حضور در محافل سیاسی و علمی و در پرتو منطق قوی و وسعت معلومات و قلم و بیان رسا، موفق شد، مذهب تشیع اثنا عشری را ترویج و فقه و اصول و کلام شیعه را مدون نماید.
3ـ سالم ماندن بدن بعد از 900سال
وفات شیخ صدوق در شهر ((ری )) اتفاق افتاد پیکر مطهر وی در نزدیکی مرقد
حضرت عبدالعظیم حسنی «در شهر ری» به خاک سپردند. آن محل اکنون نیز با نام
«ابن بابویه» زیارتگاه مسلمانان است . گرچه در طول تاریخ همواره آرامگاه
مورد احترام شیعیان بوده ولی با حادثه ای که در حدود
یکصد و نود و هشت (198) سال پیش اتفاق افتاد، عظمت و اعتبار صدوق در نزد زائران حرمش بیشتر معلوم شد و ارادت آنان نسبت به وی دو چندان گشت؛ که شرح آن واقعه مطابق نقل روضات الجنات دیگر کتب تاریخی بدین گونه است .
در سال 1238 (ه ق) در شهر ری باران زیادی بارید که بر اثر آن اطراف مزار
شریف شیخ صدوق فروکش کرد و شکافی در کنار آن پدید آمد. مؤمنان در پی اصلاح
بر آمدند. هنگام خاکبرداری به سردابی که جسد شیخ در آن مدفون بود، رسیدند.
وقتی که به سرداب وارد شدند، جسد را سالم یافتند. آثار رنگ حنا هنوز بر ناخنهای وی باقی بود، این خبر در سطح تهران پیچید تا آنکه سلطان وقت «فتحعلی شاه قاجار» نیز از آن مطلع گشت . دستور داد تا سرداب را نپوشانند که خواهان در محل حاضر شدند.
جمعی از علما و سران مشاهده کردند. سپس دستور دادند تا سرداب را بپوشانند و بنای ساخته شده و بر قبر را تجدد کردند. [2]
مرحوم آیت الله مرعشی نجفی کلامی‌را نیز در این مورد بیان می‌دارند که:
مرحوم پدرم، علامه سید محمد مرعشی نجفی می‌فرمودند: من دست آن بزرگوار را بوسیدم و دیدم که تقریبا پس از نهصد سال که از مرگ و دفن شیخ صدوق می‌گذرد، دست ایشان، بسیار نرم و لطیف بود.
منبع بیشتر برای مطالعه:
سایت اطلاع رسانی حوزه؛ علماء وبزرگان (قرن چهارم، ابن بابویه (شیخ صدوق)
منبع کپی : http://www.jonbeshnet.ir
