به نظر شما نماز خواندن چقدر لذت داره؟
شاید این تصویر یه مقدارش را بتونه جواب بده
سوال:
سلام جوان 23 ساله‌ای هستم که علاقه‌ای برای خواندن نماز ندارم خیلی بی
انگیزه شده‌ام، تنبلی می‌کنم، ولی دلم می‌خواهد به خدا نزدیک بشوم نماز با
خشوع و توجه بخوانم چه کنم؟ راهنماییم کنید
سلام علیکم ...
از این که
سوال خود را با گروه اخلاق و تربیت معراج در میان گذاشتید از شما کمال
تشکرو قدر دانی را دارم و امیدوارم که خداوند به همه ما توفیق عبادت و
بندگی عنایت بفرماید.
عواملی که باعث می‌شود انسان نسبت به نماز و یا هر عبادت دیگری بی میل شود عبارتند از:
1: عدم شناخت:
عدم شناخت از اسرار و آثار هر عبادتی به خصوص سلطان عبادت‌ها «نماز» باعث
می‌شود که انسان یا نماز نخواند و یا این که اگر می‌خواند آن را با سستی و
تبلی و بی حالی انجام دهد .
نماز فریضه‌ای است که هیچ یک از اعمال انسان
به اندازه آن اهمیت ندارد به صورتی که پذیرش دیگر اعمال انسان بستگی به
پذیرش و قبولی نماز دارد همان گونه که در روایتی از رسول اکرم نقل شده است
که می‌فرماید:
نماز ستون دین است هر گاه نماز انسان نزد خداوند
پذیرفته شود اعمال دیگرش نیز پذیرفته می‌شود و اگر نمازش پذیرفته نشود
اعمال دیگرش هم پذیرفته نمی‌شود. [1]
اگر انسان اهل نماز نباشد
باید از ناراحتی دق کند چرا که بهشت برین که بهترین نعمت‌های الهی در آن
است در صورتی به انسان داده می‌شود که اهل نماز باشد
و در مقابل کسانی که اهل نماز نیستند قطعا در جهنم و عذاب الهی گرفتار خواهند شد همان گونه که خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
اصحاب یمین که نامه اعمالشان را
به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راست‌شان مىدهند آن‌ها در باغ‌هاى
بهشتند، و سؤال مىکنند از مجرمان، چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟
مجرمان مىگویند: ما از نمازگزاران نبودیم. [2]
کسی که اهل
نماز نباشد گرفتاری‌هایش افزایش می‌یابد و هر چه تلاش می‌کند از زندگی لذت
نمی‌برد همان گونه که خداوند در قرآن کریم می‌فرماید:
و هر کس از یاد من روى گردان شود، زندگى سخت و تنگى خواهد داشت و روز قیامت، او را نابینا محشور مىکنید. [3]
2: آلودگی به گناه:
واقعا وقتی انسان با گناه مانوس می‌شود و از ان لذت می‌برد و به مرحله ای
می‌رسد که نمی‌تواند جلوی گناهان را بگیرد به همین اندازه از عبادت و بندگی
دور می‌شود گناهانی مانند:
چشم چرانی، برقراری روابط نامشروع با جنس
مخالف، دروغ گفتن، استهزاء و تحقیر مؤمنان، خود ارضائی، استفاده از غذاهایی
که حلال و یا پاک نیستند باعث می‌شوند که انسان از عبادت لذت نبرد و به
مرور زمان نسبت به آن بی میل و بی رغبت شود.
همان گونه که امام سجاد
علیه‌السلام در مناجات ابوحمزه ثمالی یکی از علت‌های بی‌رغبتی به نماز را
گناه دانسته و در درگاه الهی عرضه می‌دارد:
خدایا چه شده است که
هرگاه با خود می‌گویم که آماده نماز شوم و مناجاتی با تو داشته باشم،
کسالت را در هنگام نماز بر من مسلط می‌نمایی؟ و لذت مناجات را از من سلب
می‌کنی… شاید مرا بی اعتنا به ربوبیت خود یافتی و از خود دور نموده‌ای…
شاید به جرم و گناهم مرا مجازات نموده‌ای؟ شاید مرا مأنوس با اهل بطالت
می‌دانی و انس با نماز را از من سلب کردی?. [4]
3: احساس گناه: برخی
بدلیل گرفتار دانستن خود به گناه از درگاه الهی مایوس شده و چنین
می‌پندارند که آب از سرشان گذشته و دیگر راه برگشتی برای آن‌ها وجود ندارد
لذا نسبت به تمامی مسائل عبادی از جمله نماز بی تفاوت می‌شوند .
اگر
سستی در نماز – خدای ناکرده - بواسطه گناهی می‌باشد؛ خوب است به این‌گونه
افراد یاآوری شود که خداوند راه بازگشت را بسوی همه گناه کاران باز گذاشته
تا جایی که از کسانی که خداوند متعال خیلی آن‌ها را دوست دارد آنهایی هستند
که با وجود گناهان مکرری که در گذشته داشته‌اند به دامن امن الهی باز گشته
و توبه می‌کنند. و در قرآن کریم می‌فرماید:
خداوند، توبهکنندگان را دوست دارد، و پاکان را(نیز) دوست دارد. [5]
4: مسخره کردن افراد جاهل: گاهی
وقتی نوجوان و یا جوانی آستینش را بالا می‌زند تا وضو گرفته و در درگاه
الهی مناجات کند با مسخره افراد حسود و کوتاه بین و جاهل مواجه می‌شود که
در این خصوص برخی با اعتماد به نفس و بی‌اهمیتی به این گونه تمسخرها به کار
و عبادت خود مشغول می‌شوند ولی برخی که از نظر اعتماد به نفس در مرحله
پایین هستند
و یا از ازش و اهمیت نماز زیاد با خبر نیستند نسبت به این
عبادت مهم و اساسی بی میل و بی رغبت می‌شوند. در حالی که اگر انسان به
درستی مسیر و اهمیت ،آن پی برده باشد از تمسخر یاوه گویان شکست نمی‌خورد.
5: اعمال و رفتار برخی از نمازگزاران:
بارها شده است که وقتی شخصی آزاری از یک شخص نمازی می‌بیند سریع نمازش را
مورد مواخذه قرار می‌دهد و می‌گوید چه نماز بخوان و چه..در حالی که الگوهای
ما معصومین علیهم السلام هستند نه دیگر مردم و نماز خوانان. ممکن است شخصی
که نماز می‌خواند به گناهانی هم مبتلا باشد نباید با دیدن نماز این گونه
افراد خیال کنیم که او پاک و بی‌عیب است.
روش‌های ایجاد خصوع و خشوع در نماز:
حضور
قلب آنست که انسان در نماز، توجه قلبى به خدا داشته باشد و از یاد او غافل
نشود و هر لحظه و در تمام جملات و حرکات نماز، بداند چه مىگوید، چه
مىخواهد، معنى حرکات و افعالش چیست، رو به چه کسى ایستاده، قبلهاش
کجاست، چرا نماز مىخواند و در برابر چه خداى عظیمى به نیایش و پرستش و
حمد و ثنا و ذکر و دعا ایستاده است.
اگر ذهن انسان به مسائل دیگر مشغول
باشد، اگر حواس انسان پرت شود، اگر هر صدایى، هر منظرهاى، هر رفت و آمدى،
هر نوشته و خط و نقاشى و صحنهاى، او را به خود مشغول کند و یادش رود که
در حال نماز است و کجا ایستاده و چه مىگوید، معناى این نداشتن حضور قلب
است.
یکى از راههاى کسب حضور قلب، دانستن معناى نماز و در نظر آوردن ترجمه کلماتى است که انسان در نماز مىگوید.
راه دیگر، انتخاب مکانى براى نماز است که رفت و آمدها و سر و صداها، صحبتها، عکسها و تابلوها، او را به خود مشغول نسازد.
راه
دیگر، انجام مستحباتى است که پیش از نماز و هنگام نماز، رعایت آن‌ها به
نمازگزار حالت توجّه بیشترى مىدهد و او را به یاد خدا و بندگى خویش
مىاندازد.
وقتى به ملاقات یک شخصیّت برجسته مىروید، بهترین لباس را
مىپوشید و مؤدّب در نزد او مىایستید و یا مىنشینید و از هر کارى که
برخلاف ادب باشد، پرهیز مىکنید، به سخنان او کاملًا گوش مىدهید و به
آنچه خودتان مىگوئید، کاملًا توجّه دارید و در سراسر لحظه دیدار، آن شخص
در نظرتان است.
خدا برترین موجود است و هستى همه موجودات به او بستگى
دارد. ما، بندهاى نیازمند و ناتوان، که از نعمتهاى او برخورداریم، به
شکرانه نعمتهایش به عبادت و نماز مىایستیم.
توجّه به این «جایگاه» که ما در مقابل «اللَّه» داریم، دل را نرم مىکند، خضوع و خشوع و فروتنى مىآورد. [6]
...............................
منابع:
[1]. الصلاة عمود الدین ان قبلت قبل ما سواها و ان ردّت ردّ ما سواه«کنج حکمت، ص 122 بحث اساس دین»
[2].
إِلاَّ أَصْحابَ الْیَمینِ، فی جَنَّاتٍ یَتَساءَلُونَ، عَنِ
الْمُجْرِمینَ، ما سَلَکَکُمْ فی سَقَرَ، قالُوا لَمْ نَکُ مِنَ
الْمُصَلِّینَ «سوره مدثر آیات 39 تا 43»
[3]. وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْری فَإِنَّ لَهُ مَعیشَةً ضَنْکاً وَ نَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ أَعْمی«سوره طه آیه 124»
[4].
قُمْتُ لِلصَّلوةِ بَینَ یدَیکَ وَناجَیتُکَ اَلْقَیتَ عَلَی نُعاساً اِذا
اَنـَا..صَلَّیتُ وَسَلَبْتَنی مُناجاتَکَ اِذا اَ نَا ناجَیتُ مالی
کُلَّما قُلْتُ قَدْ...تُحِبَّ اَنْ تَسْمَعَ دُعآئی فَباعَدْتَنی اَوْ
لَعَلَّکَ بِجُرْمی وَجَریرَتی«فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی»
[5]. إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ التَّوَّابینَ وَ یُحِبُّ الْمُتَطَهِّرینَ «سوره البقرة : 222»
[6]. آشنایى با نماز، ص: 58
منبع : jonbeshnet.ir
